یاسمین شبسو
ماجرای شکستن رکورد جهانی از یک تجربه داوطلبانه
۹۹/۰۱/۲۲
خط ورزش:
مصاحبه فیفا با یاسمین شبسو
- یاسمین شبسو هوادار متعصب فوتبال، رویای خود را برای تبدیل شدن به یک حرفه ای متوجه شد.
- او از فوتبال به عنوان ابزاری برای بالا کشیدن خود و برطرف کردن موانع استفاده می کند.
- او در مسابقات فوتبال جام جهانی زنان زیر ۱۷ سال (اردن ۲۰۱۶) داوطلب شد و …
جاه طلبی، شور و اشتیاق و اهداف آینده چیزی بود که یاسمین شبسو جوان اردنی را به سوی خود جلب کرد. عشق عمیق به بازی که از سنین کودکی وی مشهود بود، نه تنها او را به یک بازیکن حرفه ای تبدیل کرده، بلکه فرصت های بی شماری نیز به او داده است تا از انرژی های عظیم و پتانسیل فوتبالی خود تا از برای رسیدن به اهداف بسیار استفاده کند.
شبسو به فیفا گفت: “من به عنوان تنها دختر، که توسط پسرها احاطه شده بود، بزرگ شدم.” “برادر و پسرعموهای من در باغ ما فوتبال بازی می کردند. بخاطر نبود هیچ دختر دیگری، من مانند هر دختری دیگر نبودم که با عروسک بازی کنم. می خواستم بیرون بروم و با پسران فوتبال بازی کنم، اما آنها در ابتدا گفتند نه. به لطف اصرار عمه، قبل از اینکه عشقم به بازیکن حمله بودن و گل زدن را پیدا کنم، به من اجازه دادند برایشان دروازه بانی کنم. دوران زیبایی بود و اتفاقاً این الگوی در مدرسه نیز ادامه یافت، جایی که من با پسران بازی کردم در حالی که دختران دیگر پرش از روی طناب خود را ترجیح می دادند.
“عشق من به فوتبال عمیق تر شد و بعد شنیدم که باشگاه “امان” قصد دارد تیم دختران را برای شرکت در مسابقات محلی آماده کند. من از پدرم که مرا به باشگاه می برد، جایی که من اصول فوتبال را یاد گرفتم، بسیار سپاسگزارم: جلسات تمرین، تاکتیک ها، ترکیب بندی ها، دفاع و حمله. در پایان اولین جلسه تمرینی من، مربی با پدرم صحبت کرد و بصور رسمی از من خواست تا بتوانم به تیم بپیوندم. من خودم نمی توانستم باور کنم، اما این شروع سفر فوتبال من بود. “
در کشوری محافظه کار که از آداب و رسوم و سنت های زیادی برخوردار است، شبسو می ترسید که زندگی حرفه ای وی به دلیل فشارهای اجتماعی و طرز فکر و اندیشه ای که برای پسران محسوب می شود، ایده دختران برای بازی عمری کوتاه مدت داشته باشد.
“بله، من واقعاً می ترسیدم که مجبور به ترک فوتبال شوم.از تیم ملی زیر ۱۴ سال که بعدا به مسابقات مقدماتی آسیا در سریلانکا سفر می کرد، با من تماس گرفته شد تا به آنها بپیوندم. من می دانستم که والدینم از من حمایت کنند، اما هنوز از گفتن خبر تردید داشتم. پدرم خیلی انسان فهمیده ای بود، و او همچنان به من اعتماد به نفس می داد، به خصوص اکنون که من قصد داشتم به همراه دختران و مسئولان دیگر انجمن فوتبال اردن سفر کنم. این شروع یک سفر جدید بود – چیزیکه ما را ملزم به پاره کردن موانع و نگاه همیشگی به جلو می کند.
وی ادامه داد: “این اولین بار بود که بدون خانواده ام به یک کشور دوردست سفر کردم ، اما این سفر به شکل گیری شخصیت من در اوایل کمک کرد. من با دختران با ملیت های مختلف آشنا شدم و تفکر من را وقتی که من به مدرسه بازگشتم تغییر داد. همین اتفاق دوباره اتفاق افتاد که من به تیم ملی زیر ۱۹ سال ملحق شدم، که با آنها چندین اردوی تمرینی داشتم و در ویتنام و ترکیه بازی کردم. با این حال، من با این شرایط عالی از مدرسه فارغ التحصیل شدم و به دانشگاه رفتم. “
داوطلب شدن در جام جهانی
مانند همه بازیکنان، شبسو رویای شرکت در یک جام جهانی را داشت، اما با توجه به دشوار بودن این روند در آن سن، وی تصمیم گرفت داوطلب مسابقات جام جهانی فوتبال زنان زیر ۱۷ سال اردن-۲۰۱۶ شود.
وی ادامه داد: “این رویای همه است، من قصد نداشتم که این فرصت از دست برود. من برای حضور داوطلبانه در کمیته برگزار کننده در نظرم بود و بعد از تمرینات گسترده، وظیفه داشتم که تیم ملی انگلیس را در طول مسابقات اسکورت کنم. بسیار خوشحالم زیرا می خواهم به تیم های حرفه ای نزدیک شوم، اما اگر صادقانه بگویم هرگز انتظار نداشتم بیشتر از یک داوطلب وظایف لجستیکی داشته باشم.
وی گفت: “وقتی مربی انگلیس فهمید که من فوتبالیست هستم، از من خواست که کفش هایم را بیاورم. در ابتدا واقعاً تعجب کردم، اما بعدا دیدم نام من به برگه تیم اضافه شده است. من در تمرین شرکت کردم و تقریباً همه وظایف مورد نیاز یک بازیکنان را انجام دادم. من چیزهای زیادی آموختم، از جمله معنی حرفه ای بودن و نحوه آمادگی برای بازی، این یک تجربه فراموش نشدنی بود که باعث شده فوتبال برای من ارزشمندتر شود “
شکستن رکوردها
از طریق فوتبال، افق های شبسو گسترش یافت. او بازیکنان ملیت های مختلف را با به اشتراک گذاشتن علاقه به فوتبال شناخت. او در یک چالش نابرابری جنسیتی شرکت کرد که در آن گروهی از دختران از سراسر جهان در مسابقه ای در بالاترین ارتفاع جهان در زیر قله کلیمانجارو بازی می کردند.
او گفت: “این یک تجربه به ارزشمندی تمام تلاش هایم بود.” برای گرفتن اجازه خانواده ام، از دوستم “هانین خاتب” خواستم به من کمک کند. با این حال، بدون حمایت شاهزاده خانم “حیا بنت آل حسین” این اتفاق نمی افتاد. ما به تانزانیا رسیدیم و با نامهای بزرگی در فوتبال آشنا شدیم، مانند بازیکن “لوری لیندسی” بازیکن سابق ایالات متحده و “ساندرین داسانگ” بازیکن معروف فرانسوی. ما آن بازی را به رکورد جهانی گینس تبدیل کردیم و مطمئناً این یک تجربه مفید بود.
وی گفت: “ما توجه بسیاری را به خود جلب کردیم و با شاهزاده علی بن الحسین ملاقات کردیم. من شروع به فکر در مورد استفاده از موقعیت منحصر به فرد دریای مرده (بحرالمیت)، پایین ترین نقطه سطح زمین (که در شرق اردن واقع است) کردم. ما با حمایت شاهزاده علی موفق شدیم میزبان بازی رسمی باشیم که توجه رسانه های جهانی را به خود جلب کند. “
سپس او درخواست همکاری با سازمان های بین المللی در پروژه های حامیگری در اردن کرد. در سال ۲۰۱۷ ، او در وطن خود به پروژه ” توسعه ورزشGIZ ” پیوست.
وی گفت: “من همیشه می خواستم از فوتبال به روش دیگری استفاده كنم. این برنامه ها با تمركز در زمینه هایی مانند همکاری، مهارت های ارتباطی، همدلی و پشتیبانی، بر توسعه مهارت ها و شخصیت های شرکت کنندگان، که شامل مربیان جوان و حتی مربیان مدرسه می شدند، متمرکز شده است. ما برنامه هایی را برای کودکان در مناطق فقیرنشین دور از پایتخت اردن و برای کودکان آواره سوریه اجرا کردیم.
من فکر می کنم این به همه ثابت می کند که رسالت فوتبال محدود به رقابت در مسابقات نیست. فوتبال می تواند کارهای زیادی انجام دهد و این یک ابزار مهم است که می تواند زندگی را تغییر دهد. “
منبع: وب سایت رسمی فیفا
مترجم: آرمان حیدری